spotkanie i macierzyństwo

Spotkanie w Poznaniu jak zawsze wspaniałe, bo dziewczęta są wspaniałe.

Półtora roku temu zakochałam się w Damie, a podczas spotkania sobotniego zakochałam się w małej Damie - Juleczce :))) Wspaniałe dziecko, grzeczna, spokojna i cały czas uśmiechnięta, po mamie :D


Niestety nie zrobiłyśmy zdjęcia. Julka mnie tak zauroczyła , że zapomniałam uwiecznić te chwile.

Podczas spotkania nie zabrakło dyskusji na temat dzieci, tych co mamy i tych ewentualnych które możemy mieć. Od wielu lat bronię się rękoma i nogami przed ciężą i przed dyskusjami  na ten temat. Męczą mnie tłumaczenia dlaczego nie chcę kolejnego dziecka.

To spotkanie uświadomiło mi dlaczego tak jest. Nie wiem czy będę potrafiła to przekazać w słowach pisanych.

Zawsze marzyłam o rodzinie z dwójką a nawet trójką dzieci.  Gdy poznałam mojego męża on powiedział, że nie chce mieć dzieci , bo uważa, że się nie daje do bycia ojcem. Nie ukrywam, że dla mnie to było bardzo wygodne, ponieważ już też nie chciałam dzieci. A teraz zrozumiałam dlaczego tak uważałam. Od samego początku, gdy urodził się Elf byłam sama. Mimo, że związek z jej ojcem rozpadł się dopiero gdy Elf miała roczek  to i tak byłam sama. Już w ciąży byłam samotna. Twarda jestem, więc nigdy się nie użalam, nigdy nie skarżę. Wszystko było na moich barkach, każda nieprzespana noc, każda choroba Elfa, a tego nie brakowało. Do tego dochodziły problemy finansowe, wiecznie mi ich brakowało. Byłam na urlopie wychowawczym, dostawałam wtedy około 600zł, a na leki Elfa wydawałam 500zł miesięcznie.  Elfowie stwierdzono alergię gdy miała rok , kupowałam jej leki oraz odpowiednie jedzenie. Alimenty nie zawsze były. Ze wszystkim borykałam się sama.  Stałam się z czasem sfrustrowaną mamą, która się złości - za szybko, krzyczy - za głośno, irytuje się - z byle powodu.

Nie boję się, że teraz bym tez była sama. Rok temu urodziła przyjaciółka synka, piękny i wspaniały a do tego taki grzeczny. Teraz Julka Damy skradła moje serce.A za chwilę druga moja przyjaciółka urodzi. I gdy tak patrzę na nie , na ich szczęście , na to dojrzałe macierzyństwo to trochę im zazdroszczę, ale boję się . Czego? Nie przespanych nocy, tego, że z wielu rzeczy trzeba będzie zrezygnować, a teraz jest ogromny komfort działania.  Boję się, że znów będę borykać się z problemami finansowy. Macierzyństwo którego doświadczyłam , było smutne, z brakującymi finansami  , z nawracającą chorobą Elfa.  Nie chcę tego powtórzyć ....... Mam mętlik w głowie ....